فطرت سالم و پاک، مقتضی مُحبّت اهل‌بیت(ع) است | ضرورت بزرگداشت عید غدیر از سوی شیعیان
فطرت سالم و پاک، مقتضی مُحبّت اهل‌بیت(ع) است | ضرورت بزرگداشت عید غدیر از سوی شیعیان
حضرت آیت‌الله «محمد یعقوبی» از علمای برحسته عراق، در خطبه‌های نماز عید قربان با استناد به آیه‌های 23 و 24 سوره مبارک شوری، به بیان مفاهیم برخاسته از این دو آیه پرداخت.
وی با اشاره به نعمت‌های بهشتی و حیات طیبه‌ای که در انتظار مومنان است، گفت: مومنان در بهشت، حیاتی طیبه و توأم با سعادت در بهترین جایگاه‌های بهشت خواهند داشت و این پاداش اعمال صالح آنان و اطاعت از خداوند متعال است.
آیت‌الله یعقوبی در ادامه، با اشاره به مقایسه بین مؤمنان و ظالمان در قرآن کریم، اظهار داشت: مقایسه‌ای که قرآن کریم در این خصوص انجام می‌دهد، می‌تواند انگیزه‌ای برای عمل به حق و قدم گذاشتن در راه صلاح باشد و این امر، سبکِ تربیتیِ تاثیرگزار است.
این عالم دینی با بر شمردن نعمت‌های خداوند متعال برای مومنان، گفت: مومنان در بهشت، هر چیزی بخواهند برای آنها مهیّا است و هیچ تلاش و مقدمه‌ای برای به دست آوردن آن نیاز ندارند، اما آنچه باعث سعادت بیشتر آنها می‌شود این است که آنان در محضر خداوند متعال هستند.
وی افزود: انسان مومن در دنیا از انجام برخی کارها منع شده بود اما در آخرت هیچ منعی برای آنان وجود ندارد، اما همه این نعمت‌ها به واسطه رحمت خداوند نسبت به مومنان است که آنها را به راه راست و صلاح هدایت کرد و بی شک این نعمت‌ها قابل مقایسه با نعمت های ناقص و زوال‌پذیر دنیا نیست.
آیت‌الله یعقوبی در ادامه، به شرح موضوع هدایت اللهی پرداخت و گفت: هدایت بزرگی که خداوند متعال به بندگان خود ارزانی داشته به واسطه بعثت پیامبر گرامی اسلام است، هدایتی که رسول اکرم(ص) در ازای آن هیچ پاداشی از مسلمانان طلب نکرده؛ زیرا عمل او با اخلاص کامل برای خداوند متعال بوده و وی تنها سعادت و رستگاری مسلمانان را طلب کرده است.
وی افزود: همه پیامبران عظیم‌الشان در همه دوران، هیچ اجری از پیروان خود طلب نکرده‌اند. در سوره شعرا، نوح، هود، صالح، لوط و شعیب همه گفتند: «وما أسألكم عليه من أجرٍ إن أجري إلا على ربّ العالمين»، یعنی ما از شما هیچ چیزی نمی‌خواهیم زیرا خداوند پاداش ما را خواهد داد و حضرات معصومین(ع) نیز این گونه بوده‌اند.
عالم شیعه عراقی، سپس به شرح آیه «إلا المودة في القربى» پرداخت و گفت: موّدت، همان محبت و میل به چیزی است و ودود یکی از نام‌های خداوند متعال است؛ البته بین حبّ و ودّ فرق وجود دارد، اما در خصوص قربی باید گفت که کلمه «قربی» با حرف «فی» آمده است که نشان دهنده ظرفیت است و در این حالت، شامل تعدادی از نزدیکان می شود نه همه آنان، زیرا نگفته «للقربی».
وی افزود: استفاده از کلمه موّدت در آیه شریفه، بیانگر این امر است که فطرت سالم و پاک، مقتضی محبت اهل‌بیت(ع) و میل به سمت آنان است زیرا صفات جمال و کمال در آنان گرد آمده است.
او در ادامه بیان داشت: پیامبر گرامی اسلام در این موضوع از سایر پیامبران استثنا شده است و ایشان از مسلمانان اجری را طلب کرده‌اند که همان مودت به نزدیکان ایشان است و این امر البته موضوعی عاطفی نیست؛ بلکه طرحی الهی در جهت ادامه رسالت و رهبری ربّانی توسط نزدیکترین افراد به پیامبر اکرم(ص) است و روایات متواتری از فریقین نقل شده است که دلالت می‌کند مقصود از «القربی» در آیه کریمه «اهل بیت(ع)» هستند.
آیت‌الله یعقوبی در ادامه بیان داشت: این معنا در آیه کریمه بسیار روشن است و حقانیت اهل‌بیّت(ع) نیز برای همه واضح است، به‌طوری‌که «شافعی» از بزرگان اهل سنت، در این خصوص اشعاری سروده است و پیش از او کُمیت اسدی نیز اشعاری در این‌باره دارد، اما دشمنان اهل‌بیت(ع) بخصوص بنی امیه و بنی عباس تلاش داشتند که مردم را از اهل‌بیت(ع) دور کنند.
وی در پایان خطبه اول نماز عید قربان اظهار داشت: محبت اهل‌بیت (ع) در یکایک سلول‌های شیعیان ریشه دوانده است و شیعیان با اقامه مراسم میلاد، عزاداری اهل‌بیت(ع) و زیارت امیرالمومنین(ع) در روز غدیر، تلاش دارند تا اصول و سیره اهل‌بیت(ع) را حفظ و ترویج دهند.
آیت‌الله یعقوبی در خطبه دوم نماز عید قربان با استناد به آیه شریفه «ما أصابك من حسنة فمن الله و ما أصابك من سيئة فمن نفسك»، اظهار داشت: برخی گمان می‌کنند که بلا و مصیبت‌هایی که به آن مبتلا می‌شوند از سوی خداوند متعال است که این عقیده باطل باعث دوری از خداوند می شود، اما انسان مومن باید بداند که مصیبت‌هایی که به آنها مبتلا می شود به دلیل پیروی از هوای نفس و ارتکاب گناهان است و تمام نیکی‌هایی که به انسان می‌رسد از سوی خداوند متعال است؛ زیرا او برای بندگان خود فقط خیر و سعادت را می‌خواهد و اوست که نسبت به بندگان شفیق و مهربان است، پس باید محبت خداوند متعال را در دل انسان‌ها ایجاد کنیم و طبق روایات به جایگاه عظیمی برسیم.
................................
پایان پیام | 348