بسمه تعالى

بیانیه پایانی زیارت اربعین سال 1443 هـ . ق

 «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ» (سوره اعراف، آیه43)

السلام على الحسين و على علي بن الحسين و على أبي الفضل العباس و على أولاد الحسين و على أصحاب الحسين الذين بذلوا مهجهم دون الحسين (عليه السلام) و رحمة الله وبركاته.

امسال و هر سال، میلیونها مسلمان عاشقِ راه امام حسین (علیه السلام)، پیام عدالت، سعادت، محبت و برادری را به تمام بشر تقدیم می‌دارند و در پیاده روی میلیونی اربعین ـ که مسافت آن صدها کیلومتر است ـ ظلم و بردگی و استکبار و انحصار طلبی را محکوم کرده و مبانی والای بشر دوستی را فریاد می‌زنند.

در عراق، وقتی این همه خدمات رایگان را به بیش از ده میلیون زائر، در خلال چند روز ارائه می‌دهیم و کسی بر دیگری منتی ندارد و از کسی پاداش و تشکری طلب نمی‌کند. بلکه آن را وظیفه واجب خود می‌دانیم و از خداوند متعال سپاسگذاریم که سرزمین پاک ما را برگزید تا جایگاه اولیاء بزرگ او باشد. نیز از او متشکریم که ما را از اهالی این زمین مقدس قرار داد. پس به جهت این نعمت بزرگ و دولت عدل الهی که امام مهدی موعود (ارواحنا له الفداء) آن را بر روی این زمین مبارک اقامه خواهد کرد و آن را پایتختش قرار می‌دهد و از اینجا شروع کرده و عالم را از امنیت و صلح و نعمت سرشار می‌کند، بر ما است که زائران آن ذوات مقدس را اکرام کنیم.

دشمنان، ما را برای این پیاده روی سرزنش کرده و شبهاتی مطرح می‌کنند؛ زیرا از چنان بصیرتی برخوردار نیستند که بزرگی این شعیره مقدس و برکاتش را برای تمام بشریت، از گذشته تا به حال و تا به آینده درک کنند.

همین بس که در پیاده روی اربعین، ما اخلاص و محبت خود را به اهل بیت (علیهم السلام) اظهار می‌داریم؛ همانها که خداوند متعال به دوستی‌شان امر فرموده است: «قُل لَا أَسئَلُکُم عَلَیهِ أَجراً إلّا المَوَدَّةَ فِي القُربَی؛ بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیکان را نمی‌خواهم»(سوره شوری، آیه 23).

و این حرکت، علتی برای هدایت بسیاری از مردم به راه حق می‌شود و بیعت با آرمانی است که شهدا و صدیقان و صالحان بر آن بودند.

آن دشمنان از ما معجزه‌ای برای حقانیت این شعائر مقدس طلب می‌کنند و برای صاحبان خرد، چه بسیار معجزاتی است! از جمله آن معجزات، همین اخلاق والایی است که شرکت کنندگان با فداکاری، صداقت و ایثار از خود نشان می‌دهند و نمونه‌ای برایش در دنیای غرقِ در مادیات امروز، یافت نمی‌شود.

من می‌خواهم نظر ایشان را به یکی از آن معجزات جلب کنم و آن اینکه: در این پیاده روی بزرگ، بیش از ده میلیون زائر با پای پیاده و نزدیک به هم، چندین روز را می‌پیمایند و در مکان‌های شلوغ اجتماع می‌کنند، ولی در مراکز پزشکی که ما جویا شده‌ایم و در مسیر زائران قرار دارد، حتی یک مورد ابتلا به کرونا ثبت نشده است.   

آمار روزانه مبتلایان در همه استانهای عراق پیش از اربعین، به حدود ده هزار نفر می‌رسید که در ایام اربعین، تا دو هزار نفر پایین آمده است. در حالی که حضور ده‌ها هزار نفر در ورزشگاه لندن در جولای گذشته، باعث افزایش بی‌سابقه مبتلایان شده است، که تعداد آنها به بیش از پنجاه هزار نفر در روز می‌رسد. با اینکه بیش از نصف ساکنان بریتانیا واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند. از قضا، این اتفاق در روزی افتاد که قرار بود، محدویت‌های ناشی از کرونا، لغو شود و آن روز را «روز آزادی» بنامند!     

البته باید توجه داشت که با این سخن نمی‌خواهم کسی را به مخالفت با دستورات پیشگیرانه که مقامات ذی صلاح قرار داده‌اند، تشویق کنم؛ بلکه از واقعیتی که رخ داده، پرده برمی‌دارم. 

شعائر الهی، نقش بزرگی در اقامه دین و محکم کردن عقیده در دل مردم دارند و ما نمی‌توانیم تصور کنیم که حال مردم بدون آنها چگونه خواهد بود؟ جز اینکه بدون اقامه این شعائر مقدس، به جاهلیت اولای خویش باز خواهند گشت. همانگونه که برای امتهای دیگر، آن زمان که از تعالیم رسولان هدایت (علیهم السلام) دور شدند، رخ داد.

از خداوند منان مسئلت داریم که نعمت‌هایش را بر ما مستدام بدارد و کشور عزیز ما عراق و نیز همه سرزمینهای مسلمین را از توطئه و خباثت و نیرنگ دشمنان محفوظ داشته و ما را در راه مقاومت ثابت قدم بدارد، که او ولی نعمت ماست.

محمد یعقوبی ـ نجف اشرف

20 صفر، 1143 هـ . ق

(5 مهر، 1400 هـ .ش)