حضرت زهرا (س) ما را به نشر احکام شرعی و علوم دینی دعوت می کند ^([1])

در تفسیر عسکری آمده است امام حسن عسکرى (علیه السلام)  فرمودند: روزى زنى نزد حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) وارد شد و گفت مادرى دارم ضعیف و ناتوان که براى انجام نماز، مسئله اى برایش پیش آمده و مرا فرستاده است تا پاسخ آن را از شما دریافت نمایم. حضرت زهرا (سلام الله علیها) پس از گوش دادن به سخنان آن زن، جوابش را داد. سپس آن زن سئوال دیگری را مطرح کرد و حضرت دوباره جواب او را داد. و به طور مرتب آن زن سئوالات دیگری را مطرح کرد تا آن که به ده مرتبه رسید و حضرت زهرا (سلام الله علیها) بدون هیچ گونه احساس و اظهار ناراحتى و بلکه به عطوفت پاسخ او را بیان مى نمود. پس از آن، زن خجالت زده شد و گفت شما را خسته و ناراحت کردم، بیش از این مزاحم شما نمى شوم. حضرت زهرا (سلام الله علیها) اظهار نمود خیر، براى من زحمتى نخواهد بود. سپس افزود چنانچه شخصى اجیر شده باشد تا بارى سنگین را به جایى ببرد و در ازاى آن مبلغ صد هزار دینار مزد بگیرد آیا ناراحت مى شود؟! آن زن در جواب حضرت گفت خیر. بعد از آن فرمود من براى هر سؤال که جوابش را بگویم اجیر تو هستم و مزد و پاداش آن نزد خداوند متعال به ارزشى بیش از آنچه که در این جهان است مى باشد . پس اکنون آنچه مى خواهى سؤال کن و براى من ناراحت مباش که از پدرم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمود علما و دانشمندان شیعیان و پیروان ما در روز قیامت در حالى محشور مى شوند که تاج کرامت بر سر نهاده اند. چون آنان در دنیا بر هدایت بندگان خدا تلاش و کوشش داشته اند، مورد لطف و رحمت خداوند قرار مى گیرند و هدایا و خلعت هاى فراوان و گرانبهاى بهشتى از جنس نور تقدیمشان مى شود. سپس منادی الهی ندا می دهد که: ای سرپرستان یتیمان آل محمد که آنها را در روزگار یتیمی و محرومیت از وجود ائمه خود هدایت و راهنمایی کردید! اینها شاگردان و یتیمانی هستند که شما آنها را سرپرستی و هدایت نمودید، پس از خلعت هایی که به شما ارزانی شد، به آنها نیز بدهید . در این هنگام علما به اندازه علومی که مردم از آنها فراگرفته اند به آنها خلعت می دهند تا جایی که برخی از مردم صد هزار خلعت نصیب آنها می شود. و پس از آن خداوند از فضل خود خلعت های علما را فزون و مضاعف می گرداند . سپس حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود اى بنده خدا، ارزش یکى از آن خلعت ها، هزار بار بیش از آنچه است که در این دنیا وجود دارد و خورشید بر آن مى تابد ؛ زیرا امور این دنیا، هر چند هم به ظاهر ارزش والایی داشته باشد، اما فاسدشدنى و فناپذیر هستند)[2] .

از این روایت اینگونه بدست می آید که حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) به طور پیوسته وظیفه تبیلغ دین و بیان احکام شرعی را در میان جامعه زنان انجام می داد ، به همین جهت هنگامی که یکی از زنان سؤالهای زیادی را از ایشان پرسید ، حضرت به گونه ای با ایشان برخورد کرد که آن شخص احساس نکند در حال ایجاد مزاحمت است ، بلکه احساس کند کسی که سؤال می پرسد در حال لطف کردن به شخص پاسخ دهنده است ؛ زیرا فرصت بزرگی برای دستیابی به اجر و قرب الهی را برای او فراهم می کند ، حضرت زهرا (س) همواره تأکید می کردند کسی که به مساله ای دینی پاسخ دهد و یا مشکل کسی را حل کند و او را راهنمایی کند پاداش بزرگی در آخرت نصیب او خواهد شد ، به طوری که تلاش او در انجام این کارهای با پاداشی که در انتظار اوست قابل مقایسه نیست .

از این رو ما طلاب حوزه علمیه باید قدر این نعمت بزرگی که خداوند متعال به ما ارزانی بخشیده است را بدانیم ، زیرا امکان تفقه در دین را برای ما مهیا فرموده و این فرصت را در اختیار ما قرار داده که بتوانیم به آموزش ، تبلیغ و راهنمایی مردم بپردازیم ، کسی که در دین تفقه پیدا نکرده ، فرصت برای او مهیا است و می تواند به یکی از مؤسسات حوزه علمیه در نجف اشرف و یا دیگر شهرها مراجعه کند و یا اینکه به صورت مجازی در یکی از دانشگاه ها به تحصیل معارف دینی بپردازد تا آمادگی لازم برای ادای این وظیفه بزرگ الهی را پیدا کند ، همچنین باید دقت کنیم که در انجام وظیفه خود کوتاهی نداشته باشیم ، زیرا روایت بیان شده به این نکته تأکید می کند که تفاوت درجات نزد خداوند متعال به میزان تلاش فرد در عمل به علمی است که بدست آورده و راهنمایی مردم به سمت حق بستگی دارد .

همچنین باید توجه کنیم که کارهای دینی هیچ گاه به این نتیجه مبارک منتهی نمی شوند مگر اینکه به صورت مخلصانه انجام شوند ، به همین جهت اگر کسی علم را برای طلب دنیا و یا کسب جایگاه اجتماعی بین مردم و یا غلبه بر دیگران تحصیل کند ، در آخرت هیچ نصیبی نخواهد داشت ؛ چرا که در پی دستیابی به آن نبوده است ، بلکه هدف او دستیابی به منافع دنیوی بوده است که پس از ترک دنیا همه آنها را از دست می دهد .