حضرت زهرا (س) ما را به همراه بودن با خدا دعوت می کند ... آثار و مراتب آن ([1])

خداوند متعال می فرماید: {او با شماست هرجا که باشید، و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست}[2].

این آیه مبارکه ما را به یک حقیقت قرآنی بزرگ راهنمایی می کند ، که هر اندازه ایمان انسان به آن بیشتر شود و خود را همواره در محضر آن ببیند ، باعث رشد انسان و شناخت او نسبت به خداوند متعال می شود .

حقیقتی که این آیه ما را به آن رهنمون می سازد ، همراه بودن خداوند متعال با ما در تمامی مراحل زندگی دنیوی و اخروی است ، و اینکه خداوند در هر زمان و مکانی که در آن قرار داریم در کنار ما هست و به همه احوال ما آگاه است {مقدار ذره‌ای در آسمانها و زمین از او پوشیده نیست و نه کمتر و نه بیشتر از ذره‌ای جز آنکه در کتاب روشن ثبت است}[3].

معیت خداوند با ما در همه جهات و سطوح است ، و لفظ (هرکجا) در آیه کریمه معیت خداوند با ما را در جهت مکانی محدود نمی سازد ، شاید تعبیر از آن به این دلیل است که معیت مکانی واضح تر از سایر جهات است و مفهوم کنار هم قرار گرفتن را بهتر به ذهن مخاطب می رساند و به همین صورت غیبت مکانی معنای جدایی را واضح تر بیان می کند .

لذا عبارت پس از آن (وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ : خداوند به آنچه انجام می دهید آگاه است) به عنوان نتیجه و ثمره این حقیقت بیان شده است ؛ زیرا لازمه معیت و همراهی و احاطه علمی خداوند به ما این است که بر همه اعمال ، نیت ها و اهدافمان آگاه باشد یعنی به ظاهر  باطن اعمال ما آگاه باشد .

این معنی در آیات دیگر ی نیز تکرار شده است ، مانند {آیا ندیدی که آنچه در آسمانها و زمین است خدا بر آن آگاه است؟ هیچ رازی سه کس با هم نگویند جز آنکه خدا چهارم آنها و نه پنج کس جز آنکه خدا ششم آنها و نه کمتر از آن و نه بیشتر جز آنکه هر کجا باشند او با آنهاست سپس روز قیامت همه را به نتیجه اعمالشان آگاه خواهد ساخت که خدا به کلیه امور عالم داناست}[4]، خداوند متعال می فرماید: {اعمال زشت خود را از مردم پنهان می دارند اما از خدا پنهان نمی دارند}[5].

پیامبر اکرم (ص) این حقیقت را به خوبی دریافته بود و آن را در قالب یک توصیه تربیتی برای ابوذر (رض) بیان کرده است : ( خدا را آنگونه عبادت کن که گویا او را می بینی ، و اگر او را نمی بینی قطعا او تو را می بیند )[6]، البته باید توجه داشت که عبادت در تمام شؤون زندگی انسان جاری است .

ایمان به این حقیقت دارای آثار فراوانی در زندگی انسان خواهد بود ، که عبارتند از :

1-         انسان با درک این حقیقت در مواجهه با سختی ها و مشکلات زندگی احساس تنهایی نخواهد کرد ، و خدای مهربانی را در کنار خود خواهد دید که از او حمایت می کند ، به کارهای نیک او پاداش می دهد ، از بدی او چشم پوشی می کند ، در هنگام ضعف و ناامیدی دست او را می گیرد ، دعاها و نیاز های او را برطرف می سازد ، و هنگامی که در استجابت دعاهای او تأخیر می افتد حتما به دلیل مصلحتی است که خداوند برای او در نظر گرفته است ؛ زیرا خداوند همواره خیر بندگان خود را می خواهد ، {گفت: چنین نیست ، پروردگار من با من است ، به زودی مرا هدایت خواهد کرد}[7] ، {آن کسی که مرا آفرید و هدایت می کند * و کسی که مرا غذا می دهد و سیراب می نماید * و هنگامی که بیمار می شوم مرا شفا می دهد * و کسی که امید دارم گناهانم را در روز جزا ببخشد}[8].  در واقع این حقیقت معیت در ایجاد و هدایت ، معیت در اطعام و سقایت ، معیت در شفا و بیماری و معیت در حشر و زندگی پس از مرگ است . و بر اساس همین معیت است که عجز و ناتوانی انسان به قدرت و اقتدار تبدیل می شود ، و ترس و اضطراب او به فضل الهی به آرامش و طمأنینه مبدل خواهد شد ، خداوند متعال می فرماید : {هرگز سست نشوید و دشمنان را به صلح دعوت نکنید در حالی که شما برترید و خداوند با شماست و چیزی از ثواب اعمالتان را هرگز کم نمی کند}[9] ، خداوند متعال می فرماید : {او به همسفر خود می گفت غم مخور خدا با ماست}[10].

شیخ صدوق از حضرت امام حسن عسکری (ع) نقل می کند: ( از امام صادق (ع) در مورد خداوند پرسیده شد ؟  حضرت به آن شخص فرمود : " ای بنده خدا ، آیا تا به حال بر کشتی سوار شده ای ؟  آن شخص گفت : آری . حضرت فرمود : " آیا برایت اتفاق افتاده که کشتی ات در حال غرق شدن است و کسی نیست که تو را نجات دهد و با شنا کردن نیز نمی توانی خود را نجات دهی؟ - یعنی هیچ راهی برای نجات پیدا کردن وجود ندارد - ، آن شخص گفت : آری ، حضرت فرمود : آیا دلت به دنبال چیزی نبود که بتواند تو را از این وضعیت نجات دهد ؟ آن شخص گفت : آری ، حضرت امام صادق (ع) فرمود : " آن شئ که قادر به نجات دادن هر کس است زمانی که نجات دهنده ای وجود ندارد و می تواند در زمانی که یاری کننده ای نیست تو را یاری کند ، خداوند متعال است") [11] ، به عظمت نعمت حضور در پیشگاه خداوند و معیت با او توجه کنید ، و ببینید شخصی که منکر خداوند است با چه عجز ، ناتوانی و وحشتی مواجه است .

هر اندازه که بنده به پروردگار خویش نزدیکتر می شود توفیق الهی بیشتری نصیب او خواهد شد {خداوند به آنها گفت من با شما هستم ، اگر نماز به پا دارید و زکات را بپردازید و به فرستادگان من ایمان بیاورید}[12]، یعنی بعضی از مراتب والای معیت مشروط به ایمان و عمل صالح است .

در روایت شریفه آمده که : ( من نزد قلبهای شکسته هستم )[13]، یعنی الطاف خاصه الهی هنگامی قلب بنده شکسته می شود بر او نازل می شود ، و شکستن قلب او به هر دلیلی که باشد فرقی ندارد ، خواه به علت خشیت از خداوند متعال باشد و یا خواه به علت مظلومیت و غیره باشد .

2-    انسان با درک این حقیقت احساس می کند ، که نمی تواند به صورت آزادانه هر چه را که می خواهد انجام دهد و پیرو شهوتها و هواهای نفسانی خود باشد ، و هر گونه جرم ، منکر و یا ظلمی را که بخواهد می تواند انجام دهد ، بلکه خود را تحت نظارت خداوند می بیند که نه تنها ظاهر اعمال او را می بیند بلکه نسبت به باطن اعمال انسان نیز آگاه است و نیت و اهداف اعمال او را می داند ؛ چرا که عمل انسان ممکن است در ظاهر درست و موجه باشد لکن در باطن بد باشد ، مثلا  هنگامی که عمل خود را به صورت ریاکارانه و یا برای کسب و شهرت و مقام انجام داده است ، و رضای الهی را در نظر نگرفته است ، ولی هیچ چیزی از علم و احاطه ذات باری تعالی مخفی نمی ماند ، و همانطور که امیرالمؤمنین (ع) می فرماید : " خداوند را براى رفتن به بهشت نمی توان فریب داد ".

این احساس حضور در برابر خداوند متعال انسان را وادار به انجام اعمال صالح و ترک اعمال ناپسند می کند و نیت او را از هر گونه ناپاکی خالص می گرداند ، این نظارت الهی در مصلحت انسان است ؛ زیرا باعث جهت گیری زندگی انسان به سمت خیر و صلاح می شود ، و بدون اینکه اجباری بر روی انسان باشد با انگیزه ای درونی به سمت انجام کارهای خیر حرکت می کند .

این نظارت داخلی در وجدان انسان باعث بی نیازی او از نظارت دستگاه ها و قوانین دولتی و یا آداب و رسوم اجتماعی می شود ، زیرا همواره در کنار انسان است .

به دلیل اهمیت این حقیقت ، در روایت شریف نبوی آمده که : ( از بهترین مراتب ایمان انسان این است که خود را در همه جا در محضر خداوند ببیند )[14].

ای عزیزان من :

حضرت زهرا (س) می خواست که این حقیقت را در قلب و ذهن امت راسخ کند ، زیرا غفلت بسیاری از مردم نسبت به این حقیقت را می دید و اینکه اعمال آنها مبتنی بر یک ایمان حقیقی نمی بود هر چند که در ظاهر به آن اعتقاد داشتند ، لذا آنها را اینگونه مورد خطاب قرار می دهد : ( شما ای بندگان خدا ، مورد خطاب امر و نهی الهی هستید ) وهمچنین فرمود : ( ای اهل ایمان ، از خدا بترسید چنانچه شایسته خدا ترس بودن است ، و نمیرید جز به دین اسلام ، و از آنچه که خداوند به شما دستور می دهد و از آن باز می دارد تبعیت کنید)[15].

و نسبت به عدم توجه به این حقیقت و عمل به آن هشدار می دهد : ( به خدا سوگند تحمل این بار برایتان سنگین ، و عاقبتش پر از وزر و وبال است ، آنگاه که پرده ها کنار رود و زیان های آن روشن گردد ، و آنچه را که حساب نمی کردید برای شما آشکار گردد ، آنجاست که اهل باطل زیانکار گردند )[16].

بر همین اساس می بینیم که چه خسارت بزرگی بر انسان وارد می شود هنگامی که از این حقیقت غافل می ماند و یا آن را نفی کند و یا اینکه وجود خداوند متعال را انکار می کند ، و چه زیان بزرگی نصیب امت می شود هنگامی که برخی به ترویج انکار این حقیقت می پردازند و الحاد و بی دینی را بین مردم تبلیغ می کنند ، آنها این کار را صرفا برای آزاد گذاشتن شهوتها و هواهای نفسانی خود می کنند ، تا مورد سرزنش وجدان خود قرار نگیرند و سرپوشی بر گناهان و خطاهای خود بگذارند {خاندان لوط را از شهر و دیار خود بیرون کنید که اینها افرادی پاکدامن هستند!}[17]، ولی با انکار این حقیقت بزرگ یعنی وجود خداوند متعال خود را فریب می دهند ، و حال آنها همچون شترمرغی خواهد بود که هنگام احساس خطر سر خود را زیر خاک می گذارد تا چیزی را مشاهده نکند .  

این انگیزه حقیقی کسانی است که مردم را به الحاد و بی دینی دعوت می کنند ، اما کسانی که تابع آنها هستند ، فریب ادعاها و برخی شعارهای آنان را خورده اند ، زیرا ادعای انکار خالق و شرک به آن توهم باطلی است که حاصل تخیلات فاسد است ، و هیچ پشتوانه عقلی و منطقی ندارد ، بلکه عقل سالم این افکار را به سخره می گیرد ؛ چرا که نمی توانیم بپذیریم که کوچکترین دستگاه و یا ابزاری که در پیرامون ما هست بدون وجود سازنده ای ایجاد شده است ، حال چگونه این جهان بزرگ که با نظم و دقت شگفت انگیزی حرکت می کند و با قوانین خلل ناپذیر خود امکان مطالعات علمی و سفر به فضا را برای دانشمندان فراهم کرده ، خالقی حکیم و دانا نداشته باشد .

 ای عزیزان از هر عاملی که باعث غفلت شما از خداوند متعال می شود بر حذر باشید ، و  مردم را نیز از هر گونه دعوتی که به دنبال کنار گذاشتن خداوند متعال از زندگی و آزاد ساختن اوست بر حذر دارید ، و تلاش کنید تا این حقیقت یعنی معیت با خداوند متعال را در میان مردم رواج دهید ، و سعی کنید کسانی را که تحت تأثیر تبلیغات شبکه های اجتماعی قرار گرفته اند را با حکمت و موعظه نیکو دعوت کنید تا آنها را از گمراهی خود خارج سازید و این نعمت بزرگ و مسئولیتهای در قبال آن را بهتر بشناسند ، البته بعد از اینکه خود را با سلاح علم و معرفت مسلح ساختید هر چند در سطح فطری و عقلائی که نیازی به مطالعات دقیق و تخصصی ندارد .

در روایتی از حضرت زهرا (س)[18] آمده که ایشان می فرمایند کسی که ایمان و دینداری مردم را تقویت کند و شبهات منحرفان و گمراهان را برطرف سازد ، خداوند متعال جایگاه والایی را که در بهشت برای او قرار داده را هزار هزار برابر مضاعف می کند ، پس همه باید در یاری دین و خدمت به مردم و هدایت آنها تلاش کنند ، حضرت زهرا (س) راحت طلبی ، بی مبالاتی و تنبلی را عوامل حقیقی ضایع شدن حق می داند و مردم را از آن بر حذر می دارد ، ایشان (س) می فرمایند : ( همانا می بینم شما در راحت طلبی و خوشگذرانی فرو رفته اید ، و آن که را سزاوار به امر و نهی بود را دور کرده اید و شما با راحت طلبی خلوت کرده اید) [19] .

خداوند متعال به ما و شما توفیق یاری دین و اعلای کلمه رب العالمین و نشر شریعت سید مرسلین (ص) را بدهد .