دشمنان مردم سه گروه هستند : اشغالگران ، تروریستها و فساد در دولت

چند روز پیش جنایتکارانی که با همدستی برخی از افراد ذی نفوذ در دستگاه های دولتی ، بخش باقی مانده از حرم امام حسن عسکری (ع) در سامرا را منفجر کردند. تقریبا همه گروهها  این اقدام تروریستی را محکوم کردند ، ولی افراد بی عرضه ای که خود را در زندان های ساختگی محصور کردند و از مردم مظلوم دور گشته اند ، تنها به این محکومیت اکتفا کرده اند .

این محکومییتها چه ارزشی دارد ، زمانی که بیش از یک سال و چهار ماه از انفجار گنبد حرم مطهر گذشته است ، و دولت حتی نتوانسته تیپ نظامی امامین عسکریین[1]  را برای تأمین امنیت راههای ورودی به سامرا و حمایت از زائران و حرم مبارک امام حسن عسکری را تشکیل دهد ، و این درحالی است که رسانه های محلی به طور پیوسته اخبار مربوط به تشکیل تیپهای نظامی مختلف و مجهز ساختن آنها و بازگشت صدها نفر از فرماندهان سابق را ارسال می کنند ، پس چرا با وجود هزاران نفر از جوانان داوطلب برای دفاع از مقدسات خود و اعلام آمادگی اهالی سامرا که تظاهرات بزرگی را در محکومیت این اقدام تروریستی انجام داده اند ، تیپ نظامی امامین عسکریین تا به حال تشکیل نشده است ؟!

 ما نباید از کوتاهی اینان در حمایت از آستان های مقدسه تعجب کنیم ؛ چرا که آنها حرمت مقدس ترین مقدسات یعنی انسان که خداوند او را خلیفه خود بر زمین قرار داده را از بین برده اند ، خداوند متعال می فرماید :{ و محققا ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و آنها را (بر مرکب) در برّ و بحر سوار کردیم و از هر غذای لذیذ و پاکیزه آنها را روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری و فضیلت کامل بخشیدیم}[2].

به طوری که خون ، تمدن ، ثروت ، تاریخ و عزت یک انسان عراقی را بهای معاملات و درگیری های خود بر سر غنایم و مصالح و مقام ها قرار داده اند . کسانی که در ظلم به مردم عراق به هر میزانی مشارکت داشته اند ، قطعا نتیجه ظلم خود را خواهند دید ؛ زیرا خداوند متعال ظلم بندگان به یکدیگر  را ترک نخواهد کرد .

هر روز شاهد به زمین ریختن خونهای بیگناهی هستیم که در توصیف آنها در روایت شریفه آمده ( حرمت خون مؤمن نزد خدا از حرمت کعبه بالاتر است ) ، و هر روز بر تعداد مهاجران در داخل و خارج عراق که تعدادشان به چهار میلیون نفر رسیده افزوده می شود ، کسانی که مجبور به ترک خانه و زادگاه و ما حصل سالها تلاش خود شده اند ، و هر روز افراد جدیدی بر تعداد فراوان بیکاران به دلیل تعطیلی کارخانه ها و توقف تجارت و کشاورزی افزوده می شود .

تا به حال چه تعداد پل ویران شده ، ساختمان آسیب دیده و یا طرح های خدماتی متوقف شده را دیده ایم که دولت برای اصلاح آنها هیچ اقدامی نکرده است ، وقتی که  آثار انفجار حرم بعد از یک سال و چهار ماه هنوز برداشته نشده است ، چطور باید انتظار داشته باشیم که حرم اما حسن عسکری (ع) را بازسازی کنند ، پل صرافیه [3] را ببیند که داستان جاماندگان از زیارت را حکایت می کند ، خیابان متنبی[4] را ببینید ، که نماد فرهنگ و علم و اندیشه و ادب است . در هر بار می شنویم که کارگروهی برای انجام تحقیقات تشکیل شده ولی تاکنون نتیجه ای از آنها بدست نیامده است ، و این در حالی که عوامل بر خی از جنایت ها مشخص هستند ، مانند حادثه شهادت هزار نفر از عزاداران بزرگداشت شهادت حضرت امام کاظم (ع) روی پل ائمه ، که دو سال پیش اتفاق افتاد و تا به امروز نتایج آن مشخص نشده است.

با این وجود تنها چیزی که می شنویم اختلاس اموال مردم است به طوری که بر اساس گزارش سازمان شفافیت بین الملل ، کشور عراق با وجود پشتوانه تاریخی و فرهنگی بسیار غنی خود و حضور ائمه و دانشمندان در آن ، در صدر کشورهایی قرار گرفته که فساد در آنها رسوخ پیدا کرده است ، ما اکنون به نیمه سال 2007 رسیده ایم و از بودجه (41) میلیارد دلاری هیچ اثری در بهبود وضعیت کشور و زندگی مردم نمی بینیم ، و همچنین از بودجه (11) میلیارد دلاری که برای سرمایه گذاری در پروژه های مختلف جهت ایجاد اشتغال برای بیکاران تخصیص یافته بود ، هیچ اثری یافت نمی شود ، ولی بالعکس همه مردم جهان از طریق تلویزیون زنان و کودکانی را دیدند که در حال جستجو در میان زباله ها برای یافتن لقمه ای غذا بودند ، و سیاستمداران هیچ کاری برای بهبود وضعیت این فقرا و محرومان انجام ندادند ، در حالی که نهج البلاغه در میان دستان آنها قرار دارد ، و در آن حضرت امیرالمؤمنین (ع) پس از اینکه سربازان معاویه به انبار هجوم بردند و آن را به غارت بردند و زنان مسلمان و غیر مسلمان را به اسارت گرفتند ، فرمود : ( اگر بعد از اين ماجرا، مردی مسلمان از اندوه بميرد ، وی را سرزنش نبايد كرد ؛ بلكه از ديد من، اگر بميرد نيز سزاوار است)^[5].

ای مردم شریف عراق : اشغالگران و تروریست ها دو خطر بسیار بزرگ برای کشور عراق و مردم آن هستند ، و علت بسیاری از مصیبت ها و جنایاتی هستند که در کشور رخ داده است ، ولی این دو عامل علت همه فجایع حاصل شده در عراق نیستند ؛ زیرا آنچه که از آنها خطرناکتر است و  زمینه را برای بقاء و رشد آنها فراهم می کند ، درگیری های سیاسی برای رسیدن به قدرت ، سوء استفاده از بیت المال ، استبداد در تصمیم گیری ، نگاه احزاب به یکدیگر به عنوان رقبایی برای دستیابی به غنایم و محروم ساختن مردم از کوچکترین حقوق خود ، نگاه به مناصب حکومتی به عنوان وسیله ای برای کسب اموال نامشروع و نه وسیله ای برای خدمت به مردم و آبادانی کشور ، و استخدام افراد در دولت بر اساس میزان وفاداری و نه بر اساس شایستگی و پاکدستی و دلسوز بودن برای مردم و کشور  است ، این همان عاملی است که باعث تفرقه در میان مردم و نابودی دولت شده است و باعث شده تا احزاب مختلف بدور از نیازهای مردم به دنبال معاملات خود هستند ، و برای دستیابی به حجم بزرگتری از غنایم و کنار زدن رقبای خود از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند ، حتی اگر به قیمت توافق با طرف های خارجی تمام شود . 

مشروعیتی که از پای صندوق های رأی حاصل شده مشروط به عمل به وعده های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی داده شده در زمان انتخابات است ، و اگر نتوانند وعده های خود را عملی کنند و به مردم خدمت کنند و نیاز های یک زندگی شرافتمندانه را برای آنها فراهم کنند ، باید از منصب خود کنار روند {و اگر شما روی بگردانید خدا قومی غیر شما که مانند شما نیستند به جای شما پدید آورد}[6].

ای عزیزان : جناب ابوذر  ( رضوان الله علیه ) از جمله افراد معدودی بود که در تشییع  شبانه حضرت فاطمه زهرا (س) به همراه امیرالمؤمنین (ع) حاضر بود ، ایشان با وجود اینکه کمتر از آنچه که شما با آن مواجه هستید را دیده بود ولی می فرمود : ( در شگفتم از کسی که چیزی برای خوردن در خانه‌اش پیدا نمی‌کند ، ولی شمشیر برنمی‌گیرد و بر مردم نمی‌شورد) ، ای سخن تلنگری برای شما و همه محرومان در طول تاریخ است .

و شما ای پیروان حضرت زهرا (س) و ای کسانی که نسبت به قدر و منزلت ایشان آگاه هستید و برای بزرگداشت ایشان در کنار هم جمع شده اید ، شما از همه مردم استحقاق بیشتری برای قرار گرفتن نور فرقان و معرفت حق در دلهایتان دارید ، خوشا به حال شما.

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته