روز عاشورا

1-   عمر پر برکت حضرت سید الشهداء (ع)

تعامل ما تنها با یک روز از زندگی پر برکت حضرت امام حسین (ع) یعنی روز عاشورا ، باعث حاصل شدن این همه نتایج بزرگ و آثار مبارکی شده است که همه عالم شاهد آن هستند ... با این وجود در صورتی که 57 سال از عمر مبارک آن حضرت (ع) از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد چه نتایجی را در بر خواهد داشت ؟

2-   حرکت اصلاحی حسینی

شریعت اسلام که کاملترین و آخرین شریعت الهی است ، تنها به اصلاحات دینی اکتفاء نکرده است بلکه قوانین و احکام آن تمام شؤون زندگی مردم را در بر گرفته است ، حضرت امام حسین (ع) که وارث انبیاء و ادامه دهنده رسالت آنها است ، در سخنان خود به همه جوانب این حرکت اصلاحی اشاره می فرماید ، حضرت (ع) در رابطه با اصلاح دینی می فرماید :  (من برای جاه طلبی و کام جویی و آشوبگری و ستمگری قیام نکردم، بلکه برای اصلاح در کار امت جدم قیام کردم ، و می خواهم به شیوه جدم و پدرم علی ابن ابی طالب (علیهما السلام)  امر به معروف و نهی از منکر کنم ) ، و در رابطه با اصلاحات قانونی می فرماید : ( من شما را به کتاب خدا و سنّت پیامبرش فرا مى خوانم، چرا که (این گروه) سنّت پیامبر (صلى الله علیه وآله) را از بین برده و بدعت (در دین) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت مى کنم ) ؛ یعنی این ظالمان عمل به قانون را کنار گذاشته اند و امام (ع) آنها را به پیروی از قانون – یعنی قرآن کریم – و تبیین کننده آن – یعنی سنت شریفه – دعوت می نماید ، حضرت (ع) در رابطه با اصلاحات سیاسی و بیان ویژگی های امامت و رهبری امت می فرماید : ( بجانم سوگند امام جز آن که به کتاب خدا حکومت و داوری کند و قیام به قسط و عدل نماید و به دین حق گردن بنهد و خود را وقف راه خدا کرده باشد، نیست ) ؛ حضرت علت همه نابسامانی ها و فسادهای اقتصادی ، اجتماعی ، اخلاقی ، دینی و ضایع شدن حقوق مردم و از بین رفتن عدالت را قرار گرفتن زمام امور امت در دستان نااهلان می داند ، و پس از اینکه همه مردم مسئولیت تغییر را بر عهده حضرت (ع) قرار دادند ، فرمود: ( هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خدا را حلال شمرده، پیمان الهى را شکسته و با سنّت رسول خدا مخالفت ورزیده، و در میان بندگان خدا به ستم رفتار مى کند ، و او با زبان و کردارش با وى به مخالفت بر نخیزد، سزاوار است خداوند او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیاندازد ) و در ادامه فرمود : (اى مردم! برای شما روشن شد که این گروه (بنى امیّه) به طاعت شیطان پایبند شده و از پیروى خداوند سرپیچى کرده اند، فساد را آشکار ساخته و حدود الهى را تعطیل کرده اند. آنان بیت المال را به انحصار خویش درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمرده اند ، و من (که فرزند رسول خدایم) به قیام براى تغییر این اوضاع، از همه کس سزاوارترم ) ، و در روایت دیگر می فرماید : ( من از هر کس سزاوارتم که به یاری دین خدا برخیزم و آیین او را عزیز دارم و در راهش جهاد کنم ، تا کلمه «الله» برترین باشد) .

منبع : پرتوهایی از نور قرآن – پرتو 58

3-   استمرار یاری طلبی حسینی

حضرت امام حسین (ع) هنگامی که در روز عاشورا صدا می زد ( آیا یاوری هست که مرا یاری کند )  از آن ظالمان که خداوند بر قلبهایشان مهر غفلت  بسته بود ، و امید هدایت و اصلاح در آنها نبود ، انتظار نداشت که به یاری او بیایند ، بلکه قصد داشت فریادی در دل تاریخ بزند تا همه نسلها در همه زمانها او را در تحقق اهداف خویش یاری کنند ، این فریاد تا زمانی که ظلم و ستمی که امام حسین (ع) برای تغییر و اصلاح آن قیام کرد وجود داشته باشد ، باقی خواهد ماند ، پس هر کس با توجه به جایگاه و توانایی که دارد باید امام را یاری کند . ممکن است از عده ای احیای نوعی خاص از شعائر حسینی مورد قبول واقع شود در حالی که انجام آن توسط عده ای دیگر مورد قبول واقع نمی شود ؛ زیرا آنچه که از او انتظار می رود متفاوت است پس باید به خوبی به این مسأله دقت کنید .

4-   یاری حقیقی امام حسین (ع)

با دقت در اصول و مبادی نهضت حسینی و تحقق اهداف آن ، خواهیم دید که فریاد (هل من ناصر)  امام حسین (ع) هنوز در جای جای این کره خاکی شنیده می شود ، زیرا حضرت (ع) یاری با شمشیر  و سلاح را طلب نمی کند ؛ چرا که مشیت الهی در شهادت ایشان و اهل بیت مکرمشان (علیهم السلام) قرار گرفته است ، در واقع حضرت یارانی می خواهد که او را در تحقق اهداف رسالت خویش در اصلاح امت و امر به معروف و نهی از منکر و  مقابله با مستکبران و ظالمان و آزاد ساختن مردم از اسارت طاغوتیان و شیاطین جن و انس یاری کنند .

5-   چگونه در زمره یاران و اصحاب ائمه معصومین قرار بگیریم ؟

همه ما خطاب به امام حسین (ع) و یاران بزرگوار ایشان می گوییم : (ای کاش ما نیز  همراه با شما بودیم و به رستگاری بزرگ می رسیدیم ) و از اینکه در زمره کسانی قرار نگرفته ایم که هم عصر ائمه معصومین (علیهم السلام) بودند و توفیق خدمت به ایشان نصیب آنها شده بود و با یاری کردن ائمه (ع) به فیض شهادت نائل شده اند ، تأسف می خوریم . و این در حالی است که ما معتقدیم خداوند متعال به مقتضای عدالت خود فرصتهای یکسانی را در اختیار بندگان قرار می دهد تا به قرب الهی دست یابند ، با این وجود آیا خداوند متعال فرصت یاری و همراهی ائمه معصومین (علیهم السلام) را فقط در اختیار کسانی قرار داده که هم عصر آنها بودند و ما را از این فرصت بزرگ محروم ساخته است ؟ در اینصورت این قضیه بر خلاف عدالت مطلقه الهی خواهد بود ، پس بدون شک خداوند متعال فرصتهایی متناسب با فرصتهایی که برای هم عصران ائمه معصومین (ع) فراهم ساخته بود در اختیار ما نیز قرار داده است ، فقط باید ببینیم فرصتی که در اختیار ما قرار داده شده است چیست؟ فرصتی که در اختیار ما قرار داده شده همان ادای فریضه امر به معروف و نهی از منکر است ، که حضرت امیر المؤمنین (ع) در این رابطه می فرماید : ( همه اعمال نيكو و جهاد در راه خدا در پيش امر به معروف و نهى از منكر نيست مگر مانند آب دهان انداختن در درياى پهناور ) .