پاسخ آیت الله یعقوبی درباره روزه ماه رمضان در شرایط کرونا
پاسخ آیت الله یعقوبی درباره روزه ماه رمضان در شرایط کرونا
آیت الله محمد یعقوبی از علمای عراق
حوزه/ آیت الله یعقوبی گفت: روزه ماه رمضان از واجبات بزرگ و یکی از شعائر اسلام است و وجوب آن فقط با عذر شرعی مانند سفر و بیماری و حیض بانوان ساقط میشود، اما احتمال و ترس عمومی از ضرر عذری کافی برای افطار محسوب نمی شود.
به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه آیت الله محمد یعقوبی در علمای نجف اشرف به استفتائی درباره پاسخ به پرسشی در باره روزه ماه رمضان در شرایط شیوع ویروس کرونا پاسخ داد.
سؤال:
ماه رمضان نزدیک می شود و ویروس کرونا همچنان در حال انتشار و شیوع در مناطق مختلف است و شماری از پزشکان نیز توصیه به نوشیدن آب در فواصل نزدیک به هم می کنند تا احتمال ابتلا به این بیماری در افراد کاهش بیابد زیرا بر این باورند که کم شدن آب در بن باعث کم شدن رطوبت و خشک شدن گلو می شود که در این شرایط اگر ویروس به گلو برسد امکان انتقال آن به دستگاه تنفس وجود خواهد داشت در حالی که نوشیدن آب کمک می کند این ویروس وارد معده شده و از بین برود. در این صورت آیا می توان گفت به انی دلیل روزه ماه رمضان به این دلیل از مسلمانان ساقط می شود؟
پاسخ آیت الله یعقوبی:
روزه ماه رمضان از واجبات بزرگ و یکی از شعائر اسلام است و وجوب آن فقط با عذر شرعی مانند سفر و بیماری و حیض بانوان ساقط می شود، اما احتمال و ترس عمومی از ضرر که در فرض سؤال مطرح شده عذری کافی برای افطار محسوب نمی شود و این احتمال ضرر را نیز می توان با عمل به دستورات عمومی پزشکان مانند استفاده از ماسک و پرهیز از ارتباط با مردم و ماندن در خانه و استفاده از موارد ضد عفونی کننده و مانند اینها از بین برد و در این صورت روزه زیانی برای افرادی که سالم هستند نخواهد داشت.
بله اگر ترس حقیقی از ضرر وجود داشته باشد، تناول مقداری که به آن دفع ضرر شود جایز است و اگر شخصی نیازمند به تناول مقداری آب باشد و این نیاز او با تناول مقداری زیاد آب پیش از امساک برطرف نمی شود، اشکالی ندارد که در طول زمان روزه به مقدار نیازش آب بنوشد اما به روزه ادامه دهد، زیرا او بیمار نیست و جایز نیست افطار کند و بعد از ماه رمضان قضای آن روز را به جا بیاورد و اگر می تواند به جای این کار تدبیری بیندیشد که جای نوشیدن آب دهان و حنجره خود را مرطوب کند یا مثلا فرض کند چیز ترشی خورده یا آدامس بدون شکر بجود تا دهانش مرطوب شود، در این صورت اینها بر او واجب است اما اگر مبتلا به مرضی باشد که روزه برای او ضرر داشته باشد مانند کسی که نارسایی کلیه یا بیماری قنددارد می تواند افطار کند زیرا معذور است.