ارزش هر عمل به ارزش معنوی آن باز می گردد ، به عنوان مثال حقیقت روزه صرفا با پرهیز از مفطرات ظاهری مانند خوردن و آشامیدن که در کتب فقهی آمده اند ، بدست نمی آید ، هر چند که این مقدار نیز مجزی است ، لکن حقیقت روزه با دوری جسم و روح انسان از آنچه که خداوند متعال حرام کرده و آماده سازی آنها برای بندگی و اطاعت از دستورات الهی حاصل می شود ، و اگر قلب نیز به آن دو اضافه گردد بفضل خداوند متعال بهره معنوی انسان کاملتر می گردد .