برخي آداب و سنن و مستحبات مربوط به قرائت قرآن
برخي آداب و سنن و مستحبات مربوط به قرائت قرآن
در اينجا مايلم برخي آداب و سنن و مستحبات مربوط به قرائت قرآن كه از احاديث شريف برداشت شده است را بيان نمايم:
1- بهترين مدت زمان ختم قرآن يك ماه است و افزون بر چهار ماه نيز نشود. يعني در طي سال سه بار قرآن ختم شود و اين علاوه بر دورههاي اضافي است كه شايسته است در ماه مبارك رمضان ختم شود.
2- قرائت به شيوه ختم باشد يعني از ابتدا تا انتهاي قرآن آغاز شود. قرائت سورههاي پراكنده با هر ميزان اهميت، موجب ختم كامل قرآن و دريافت بركات آن نیست. در حديث شريفي از اين شيوه ختم قرآن با عنوان «الحال المرتحل: حالت كوچ کننده» تعبير شده است.
3- ختم قرآن مقارن با روز جمعه باشد و بههنگام ختم، دعاي ويژه آن كه در صحيفه سجاديه آمده است، خوانده شود.
4- با ختم قرآن، قرائت آن متوقف نشود، بلكه اين ختم را بهطور مستقيم با شروع ختم بعدي وصل نمايد حتي اگر با سوره فاتحه و پنج آيه نخست سوره بقره آغاز كند.
5- بههنگام قرائت با طهارت و در جايگاه نماز خويش رو به قبله باشد.
6- در تفسير اين آيه «اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا[1]: شكيبايى ورزيد و يكديگر را به شكيب فرا خوانيد و از مرزها نگهبانى كنيد» آمده است: هر كه در جايگاه نماز خويش منتظر فرارسيدن زمان نماز بماند از جمله جهادگران و حافظان مرزها است. پس انسان مؤمن براي كسب فضل جهادگران این فرصت یعنی همان مدت انتظار وقت نماز را براي تلاوت قرآن مغتنم ميشمرد و اگر اين انتظار در مسجد و براي نماز جماعت باشد، پاداش آن بسي بزرگتر خواهد بود.
7- استحباب خواب با طهارت و قرائت قرآن قبل از رفتن مؤمن به بستر خويش وارد شده است. در حديثي چنین آمده است: «من أحدث و لم يتوضأ فقد جفاني و من توضأ و لم يصلِّ ركعتين فقد جفاني و من صلي ركعتين و لم يدعني فقد جفاني و من دعاني و لم اجبه فقد جفوته و لستُ بربٍ جافٍ: هر كه قضاي حاجت كند و پس از آن وضو نسازد از من دوري گزيده است و هر كه وضو بگيرد اما دو ركعت نماز نگذارد از من روي تافته است و هر كه دو ركعت نماز را ادا كند اما پس از آن مرا نخواند نيز از من روي گردان شده است و هر كه مرا بخواند و من او را اجابت نكنم، بر او ظلم روا داشتهام در حالي كه من پروردگاري ظالم نيستم». اگر به اين موارد، مستحب مؤكد بودن نماز شب و استحباب خلا رفتن قبل از خواب و مسواك زدن اضافه شود از جمع تمام اين موارد به يكديگر این نکته مهم استنباط ميشود كه مؤمن قبل از رفتن به بستر خواب خلا كرده، دندانهايش را مسواك ميكند سپس وضو ميگيرد و نماز شب، تمام يا قسمتي از آن را به جا ميآورد و بخشي از آن را به قبل از سپيدهدمان واميگذارد، سپس آياتي چند از قرآن كريم را تلاوت ميكند و به درگاه خداوند براي خود و مؤمنان دعا ميكند. پس وي همه اين فضائل را در وجود خود گرد خواهد آورد. در اینجا مناسب است انسان ميان زندگي سعادتمندانه چنين انساني با زندگي كسي كه شب را با تماشاي برنامهها و فيلمهاي فاسدي ميگذراند كه روان او را آزرده، وي را تيره بخت كرده و در رنج و مشقت زندگي ميكند، مقايسه انجام دهد.
8- تلاوت قرآن بهويژه براي نوآموزان با استفاده از تفسير شبر باشد كه فوايد بيشماري در آن نهفته است، زیرا در اين تفسير يك نسخه از مصحف شريف و تفسير مختصر مفاهيم قرآن وجود دارد و همانگونه كه اشاره كرديم اين تفسير دربردارنده روشهاي مطالعات مقدماتي قرآن بوده و در آن مقدمهاي در باب علوم قرآن و همچنين پيوستي از فهرست الفاظ قرآن ذكر شده است بهگونهاي كه براي شناخت مكان هر آيه با کمک اين فهرست ميتوان محل هر كلمه از اين آيه را استخراج كرد. در حاشيه اين تفسير نيز انواع قرائتهاي متعدد يك كلمه موجود است. از آنجا که در اين تفسير در عنوان هر سورهاي چنين ذكر شده: اين سوره پس از فلان سوره نازل شده است، ميتوان به ترتيب نزول سورهها دست يافت. همه فوايد مذكور در اين كتاب ارزشمند وجود دارد.
9- اولين ختم قرآن به حضرت رسول(ص)، ختم دوم به امير المؤمنين(ع) و بدين ترتيب به چهارده معصوم(ع) اهدا شود. در روايت شريفي آمده است كه ايشان گراميترين خلق هستند پس روز قيامت هديه را با هديهاي مناسب كرم خويش پاسخ ميدهند.
10- صوت بلند و محزون هنگام تلاوت قرآن و تدبر در مفاهيم آن. هدف هيچ يك از شما –همانگونه كه در حديث شريف نيز آمده است-، نبايد اتمام سوره باشد.
11- استحباب قرائت قرآن از روی مصحف حتي اگر حافظ قرآن باشد و همچنين مستحب است هر يك از افراد خانواده نسخهاي از قرآن مخصوص خود داشته باشد تا در آن نشانهگذاري كنند.
12- گوش سپردن به قرآن و تدبر در آيات شنيده شده در هر فرصتي كه براي گوش سپردن قرآن پيش آيد.
از خداوند ميخواهم كه ما را با قرآن زنده بدارد و شفاعت آن را نصيب ما گرداند، ما را از متمسكين به هدايت قرآن و بهرهمندان از نور علم آن قرار دهد. خداوند، خيرخواه و نسبت به بندگانش مهربان است و يكي از الطاف خداوند نسبت به ما اين است كه ما را به دين استوار خويش هدايت کرد و كتاب گرانقدر و پيامبر ارجمند و اهلبیت شريف و با بركتش را به ما ارزاني داشته است.
الحمد لله الذي هدانا لهذا و ما كنا لنهتدي لو لا أن هدانا الله: سپاس خدايى را كه ما را بدين راه رهبرى كرده و اگر ما را رهبرى نكرده بود، راه خويش نمىيافتيم.
[1] - آل عمران: 200.