مجيد

راغب در كتاب مفردات گفته است: مفهوم مجد، گشادگي در بخشش و بزرگي و گرانقدري است كه اصل آن از عبارت: «مجدت الإبل: شتر از علوفه سير شد» بوده آن­هنگام كه شتر در چراگاهي فراوان و پهناور قرار گيرد. قرآن نيز به دليل بخشش­ها و بزرگواري­هاي دینوی و اخروی فراواني كه در بردارد با صفت مجيد توصيف شده است. بر همین اساس اين كتاب با صفت كريم در این آيه توصیف شده است «إنَّه لَقُرآنٌ کریمٌ: اين كتاب، قرآني گرانمايه است» و آن نيز به دليل گشاده­دستي و سخاوت­هاي فراوان آن است كه در شرح صفت (مبارك) به آن‌ها اشاره كرديم.