عزيز

عزيز به مفهوم صعب­الوصول بودن قرآن است، زیرا نامه­اي سربسته است و حقايق والاي آن در لوح محفوظ نگهداري مي­شود و اين الفاظ و واژگان فقط مثال­هايي جهت نزديك کردن اين معاني به اذهان مادي­گراي بشر است كه توان دست­يابي به آن‌ها را ندارند. آري اين معاني را فقط افراد پاكي لمس و درك کرده كه خداوند هر پليدى را از آنان زدوده و به شايستگى پاك گردانده است، ايشان، محمد(ص) و خاندان او هستند. از حضرت علي(ع) شنيده­ايم كه مي­فرمايند: «ما علمي فراتر از فهم و درك اين كتاب نداريم». عزيز بودن به مفهوم كمياب بودن وجود شيئي مانند آن است و قرآن نيز بدين دليل كه كلام كسي است كه هيچ مثل و همانندي ندارد، عزيز است. قرآن عزيز بوده زيرا محال است گزند و آسيبي به‌آن رسد كه به مفهوم اين آيه شريفه است: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُون‏[1]: بى‏گمان ما خود قرآن را فرو فرستاده‏ايم و به يقين ما نگهبان آن خواهيم بود». بُعد ديگر عزيز بودن قرآن در چيرگي، شكست­ناپذيري و تسلط آن است، زيرا كلام خدا بوده و كلام الهي والا و برتر است، پس قرآن پيروز مي­شود و بر آن غلبه نشود و جايگاه آن هميشه سيطره و تسلط بر بندگان و تصرف در امور آنان است. مفهوم عزيز بودن قرآن، مطلوب بودن و خواسته شدن آن است همان‌گونه كه گفته مي­شود: هر­آنچه موجود است، ملال­آور بوده و هر چيز نايابي مطلوب و خواستني است. اين كتاب نيز مطلوب و خواسته هر کسی است كه طالب رسيدن به خداوندست.