نياز ما به بازگشت قرآن به زندگي

ما نيازمند بازگشت كارايي و اثربخشي قرآن در زندگي مسلمانان و خروج آن از انزوايي هستيم كه وجود آن را به مراسم سوگواري مردگان یا پناه­بردن به افسون و تعویذ و دعا محدود کرده است.

در برخي سخنان و خطبه­ها آمده است:‌ «پايان اين امت اصلاح نمي­شود مگر به وسيله آنچه كه آغاز آن را اصلاح کرده است» و قطعا آغاز آن با قرآن اصلاح شده است؛ بنابراین اگر امت به دنبال بازگشت سلامت خود بوده و بخواهد به هدايت خويش بازگردد، بايد به قرآن عمل كند. از مقداد(رض) نقل شده است كه از پيامبر(ص) روايت كرده آن حضرت فرمودند: «فإذا التبست عليكم الفتن كقطع الليل المظلم فعليكم بالقرآن فانه شافع مشفع و ما حل مصدّق ومن جعله امامه قاده إلي الجنة ومن جعله خلفه ساقه إلي النار وهو الدليل يدل علي خير سبيل[1]: اگر فتنه­ها مانند پاره­هاي شب تاريك شما را دربر گرفت، بر شماست كه به قرآن تمسك جویید؛ زیرا قرآن شفيعي است كه شفاعتش پذيرفته و ستيزه­جويي تأييد شده است (گفتار بهت‏آورى است منطقى‏) هر كه آن را فراروي خويش نهد، وي را به بهشت رهنمون شود و هر كه آن را پشت سر قرار دهد، او را به دوزخ سوق دهد و او راهنمايي است كه به بهترين راه هدايت مي­كند». حضرت علي(ع) در يكي از خطبه­هاي خويش مي­فرمايد: «واعلموا أن هذا القرآن هو الناصح الذي لايغشّ و الهادي الذي لايضل و المحدث الذي لايكذب و ما جالس هذا القرآن أحدٌ إلا قام عنه بزيادة أو نقصان: زيادة في هدي و نقصان من عمي واعلموا أنه ليس علي أحد بعد القرآن من فاقة ولا لأحد قبل القرآن من غني فاستشفوه من ادوائكم واستعينوا به علي لأواءكم فإن فيه شفاءاً من أكبر الداء وهو الكفر والنفاق والغي والضلال فاسألوا به وتوجهوا إليه بحبه ولاتسألوا به خلقه إنه ما توجه العباد إلي الله بمثله واعلموا أنه شافع مشفع وقائل مصدق وأنه من شفع له القرآن يوم القيامة شفع فيه ومن محل به القرآن يوم القيلمة صدق عليه فإنه ينادي مناد يوم القيامة (ألا إن كل حارث مبتلي في حرثه وعاقبة عمله غير حرثة القرآن) فكونوا من حرثته و اتباعه واستدلوه علي ربكم واستدلوه علي ربكم واستنصحوه علي انفسكم واتهموه عليه آراءكم واستغشوا فيه اهواءكم[2]: بدانيد كه اين قرآن اندرز­دهنده­اي است كه در اندرزش ترفندي نيست و راهبري است كه گمراه نكند و سخنگويي است كه دروغ نمي­گويد. هر كس با قرآن هم­نشيني كند، چون برخيزد يا بر هدايتش افزوده شده یا از كوردلي او كاسته گردد. بدانيد آنكه با قرآن است، نيازمند نيست و كس را بدون قرآن بي­نيازي حاصل نگردد، درمان دردهاي خود را از قرآن بجویید، چون سختي پيش آيد از قرآن ياري خواهيد، قرآن شفابخش بزرگ‌ترین دردها يعني كفر و نفاق و تباهي و گمراهي است. با قرآن از خدا حاجت بخواهيد و با عشق به قرآن روي به خدا نهيد و قرآن را وسيله خواهش از مردم قرار مدهيد. بندگان خدا براي روي­آوردن به او قرآن را نيكوترين وسيله يافته­اند، بدانيد كه قرآن شافعي است كه شفاعتش پذيرفته آيد و سخنوري است كه سخنش به تصديق مقرون باشد. هر كه را قرآن در روز رستاخيز شفاعت كند شفاعت وي را بپذيرند و هر كه را در رستاخيز قرآن تقبيح كند سخنش به زيان او برگردد. در روز قيامت آوازدهنده­اي آواز دهد كه هر انساني در جهان آخرت گرفتار عاقبت عمل خويش است مگر عمل كنندگان به قرآن پس از عمل كنندگان و از پيروان قرآن باشيد و قرآن را دليل شناخت پروردگار خويش دانيد و اندرز­دهنده خود شماريد و هر انديشه كه برخلاف قرآن در دل داريد صوابش مداريد و هواهاي نفساني خود را در برابر قرآن خائن بدانيد.