İnsanların bayramda sevinçli olma hakları vardır, ama sevinçleri maalesef dünyevi nedenlerden ötürüdür. Zira yiyecek, içecek ve cinselliğe izin verilmesi ve Ramazan ayı boyunca kendilerine uygulanan engellemelerin kaldırılmasından dolayı sevinmekteler. Halbuki olması gereken, Ramazan ayının inişlerine vesile olduğu bereket ve nimetlerin arkalarını dönüp gitmelerinden dolayı hüzünlenip üzülmeleriydi. Bundan ötürü de İmam Seccad (a.s) yapmış olduğu duasında şöyle buyurmuştur:

(فنحن مودعون وداع من عز فراقه علينا وغمنا وأوحشنا انصرافه عنا).

“Bizler, ayrılığı bize çok ağır gelen, dönüp gitmesi bizi kedere ve ürpertiye sevk eden bir şeye veda ediyoruz.” İmam Seccad (a.s) yine şöyle buyurmuştur:

(السَّلاَمُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَأَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً، وَمَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ).

“Varlığınla kadrini yüceltiğin, yokluğunla yokluğunu ürpertiğin ve firakınla kedere gark ettiğin arkadaştan sana selam olsun.